Jak pomoć dziecku w samoregulacji?
Na regulację układu nerwowego składa się kilka obszarów. Dziś opiszę obszar biologiczny.
Jeśli u twojego dziecka występują trudne zachowania (zdenerwowanie, nadpobudliwość, płacz, agresja) zastanów się co mogło to spowodować? Czy się wyspało? Czy jest głodne? Czy jest osłabione? Czy miało możliwość ruchu w ciągu dnia? Co działo się w szkole/przedszkolu? Czy było tam np. za głośno, za jasno? Czy przeżyło jakiś stres?
Warto wiedzieć, że obciążony układ nerwowy działa nieco inaczej. Jego prymitywna część – ciało migdałowate (czyli kierownik mózgu) będąc aktywnym, blokuje obszary odpowiedzialne za koncentrację, kontrolę emocji i pamięć. Jesteśmy wtedy w trybie uciekaj, atakuj lub udawaj martwego. Działa on identycznie jak u naszych przodków, chroniąc ich przed drapieżnikami. Czasy się zmieniły, jednak „kierownik” został ten sam Wszystko to dzieje się automatycznie co oznacza, że dziecko nie robi niczego specjalnie. Tak po prostu działa nasz mózg.
Co uspokaja „kierownika”?
1. Uważny oddech.
2. Spacer (natura działa na przeciążony układ nerwowy bardzo kojąco ).
3. Aktywność fizyczna (np. aktywność na dworze, joga, wysiłek fizyczny w domu – siłowanie się, używanie dziecięcych ciężarków, taśmy rehabilitacyjnej, gniotków antystresowych czy dysku rehabilitacyjnego).
4. Empatia drugiej osoby, jej spokój i zrozumienie.
5. Dobrze rozplanowany dzień.
6. Ograniczenie niepotrzebnych bodźców.
Lepiej, jeśli wasz dom będzie oazą spokoju, bez zbędnych bodźców wzrokowych i słuchowych. W tym celu:- włączaj światła ciepłe, najlepiej kinkiety, które są delikatniejsze w odbiorze od tych sufitowych, – ściany powinny mieć neutralne, jasne kolory, występujące w naturze,- ogranicz używania ekranów, – wyłącz dźwięki w tle,- zabawki schowajcie do pudeł i zamkniętych szaf.
W dążeniu do homeostazy (czyli równowagi) bardzo pomaga obserwacja dziecka i analiza czynników na niego wpływających.
Pamiętaj – dzieci uczą się samoregulacji doświadczając regulacji z zewnątrz.
Mam nadzieję, że wpis był pomocny
0 Komentarzy