Wzrok, słuch, węch, smak i czucie to nasze główne źródła informacji o świecie. Za ich połączenie w spójny obraz odpowiada nasz mózg. Mózg funkcjonuje jak kierownik ruchu na skrzyżowaniu, kierując docierające informacje we właściwe miejsca. Gdy wszystko działa sprawnie, przepływ informacji jest zorganizowany. Umożliwia to optymalny rozwój dziecka i stopniową naukę – od rzeczy prostych do bardziej skomplikowanych. Integracja sensoryczna to zdolność do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły z otoczenia oraz z własnego organizmu. Mówiąc w skrócie, integracja sensoryczna pozwala segregować, porządkować i składać razem pojedyncze bodźce w pełne funkcje mózgu. Gdy funkcje te są zrównoważone, motoryka ciała łatwo dostosowuje się do otoczenia, umysł łatwo przyswaja informacje, a „dobre” zachowanie pojawia się w sposób naturalny. Z zaburzeniami Integracji Sensorycznej mamy do czynienia wtedy, gdy „kierujący ruchem” nie daje sobie rady z opanowaniem sytuacji. Zmysły przesyłają informacje, ale nie trafiają one w odpowiednie miejsca. Ich interpretacja staje się niewłaściwa. Istotna informacja umyka niezauważona, a drobny szczegół zostaje nadmiernie wyolbrzymiony. Rezultatem tej dezorganizacji są m.in. problemy w zachowaniu, koncentracji, trudności w szkole i w zakresie rozwoju ruchowego. Wg badań ten problem dotyczy już co piątego dziecka. Poniżej znajdziesz listę potencjalnych oznak zaburzeń integracji sensorycznej. Potraktuj ją jako przegląd najczęstszych objawów wskazujących na potencjalne zaburzenia przetwarzania bodźców zmysłowych. – nadwrażliwość na dotyk, ruch, bodźce wzrokowe i słuchowe; – zbyt mała wrażliwość na dotyk ruch, bodźce wzrokowe i słuchowe; – zbyt wysoki lub zbyt niski poziom aktywności; – problemy z koordynacją; – opóźnienia w rozwoju mowy i zdolności językowych; – opóźnienia w rozwoju zdolności ruchowych (duża i mała motoryka); – problemy z nauką; – niska samoocena; – kłopoty z dobrą organizacją; – kłopoty z zachowaniem. Rodzicu obserwuj. Objawy zaburzeń Integracji Sensorycznej mogą być bardzo różne. Od na pozór błahych jak unikanie mycia głowy czy obcinania paznokci, do poważniejszych np. trudności w nauce lub izolowanie się od rówieśników. Zaburzenia mogą przejawiać się także w sferze ruchowej: nadpobudliwość, częste potykanie się, przewracanie czy unikanie zajęć w-f. Objawy zaburzeń: – podczas dłuższego siedzenia ma trudności utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp. – ma wady postawy lub obniżone napięcie mięśniowe /szybko się męczy/, – u dziecka występują trudności z samodzielnym przełykaniem pokarmów i piciem, – źle toleruje czesanie, mycie głowy, podczas mycia zębów miewa odruch wymiotny. – ma słabe wyczucie odległości – często staje zbyt blisko innych ludzi czy przedmiotów, – potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, często ma siniaki, – ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem, – gdy pracuje nie pozwala innym stać obok siebie i przyglądać się, – ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy, – częściej niż inne dzieci w jego wieku odwraca znaki graficzne /cyfry, litery/, – zdarza się, że dziecko zaczyna czytać wyrazy od końca, – nie ma dominacji jednej ręki i żadna nie jest dostatecznie sprawna, – często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała, w otaczającej przestrzeni, – przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, – dziecko nie znajduje przyjemności w zabawach na świeżym powietrzu – trudno się koncentruje, a łatwo się rozprasza, – jest nadmiernie ruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu, – niewłaściwie czy wręcz dziwacznie trzyma różne przedmioty codziennego użytku, – ma kłopoty z samodzielnym ubieraniem się /zapinaniem guzików, sznurowaniem butów/, – ma problemy w samodzielnym myciu się, korzystaniu z toalety, – ruchy dziecka są niezgrabne – zbyt zamaszyste, kanciaste, – w porównaniu do innych dzieci czy wymogów sytuacji porusza się zbyt szybko lub za wolno, często chodzi na palcach, – jest nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża, – dziecko trudno jest skłonić do współpracy z dorosłym lub współdziałania z innymi dziećmi; – kiedy próbujemy pomóc dziecku w przyjęciu jakiejś pozycji ciała wydaje nam się ono bezwładne, ciężkie lub sztywne, – podczas gimnastyki lub rytmiki wielu ćwiczeń nie jest w stanie wykonać, podobnie podczas swobodnych zabaw ruchowych – nie może dotrzymać kroku rówieśnikom, – nowych aktywności fizycznych tj.: jazda na rowerze, pływanie uczy się długo i z mozołem a czasem mimo wysiłku nie udaje mu się ich opanować, – cierpi na chorobę lokomocyjną. Terapia integracji sensorycznej, pomaga zapanować nad bałaganem w zmysłach. Określana jako nauka przez zabawę jest to terapia przyjazna i bardzo lubiana przez dzieci. Terapeuta dobiera zadania indywidualnie do potrzeb oraz możliwości dziecka. Pokonując wyzwania podnosi ono swoją samoocenę i zwiększa motywacje do działania! Im szybciej Twoje dziecko zostanie zdiagnozowane, tym większe ma szanse na prawidłowy rozwój. Dzieje się tak ponieważ we wczesnych latach mózg jest najbardziej plastyczny i podatna na zmiany, dlatego do skorzystania z terapii zapraszamy dzieci i dorosłych w każdym wieku. |
Integracja Sensoryczna
Informacje